Anhad Naad: ਅਜੂਨੀ

ਸਾਹਿਤਕ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਮੈਗਜ਼ੀਨ "ਸ਼ਬਦ ਸਾਂਝ" 'ਤੇ ਆਪਜੀ ਦਾ ਨਿੱਘਾ ਸਵਾਗਤ ਹੈ । ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਤੇ ਪ੍ਰਸਾਰ ਲਈ ਇਹ ਇੱਕ ਨਿਮਾਣਾ ਜਿਹਾ ਉੱਦਮ ਹੈ । "ਸ਼ਬਦ ਸਾਂਝ" ਦਾ ਕਿਸੇ ਵੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ, ਵਪਾਰਿਕ ਜਾਂ ਧਾਰਮਿਕ ਸੰਸਥਾ ਨਾਲ ਕੋਈ ਸਿੱਧਾ ਜਾਂ ਅਸਿੱਧਾ ਸੰਬੰਧ ਨਹੀਂ ਹੈ । ਆਪ ਜੀ ਦੇ ਹੁੰਗਾਰੇ ਦੀ ਭਰਪੂਰ ਆਸ ਰਹੇਗੀ ।

ਅਜੂਨੀ

ਅਜੂਨੀ !
ਤੇਰੇ ਲਫਜ਼ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਇਸ ਤਰਾਂ ਸਮਾਉਂਦੇ ਨੇ
ਜਿਵੇਂ ਸਿੱਕਾ ਕੋਈ ਪਾਣੀ ਵਿਚ
ਡੁਬਕ ਡੁਬਕ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਤਲ ਨਾਲ ਜਾ ਲਗਦਾ ਹੈ
ਤੇਰੀ ਸ਼ੀਰੀਂ ਜ਼ੁਬਾਨ ਤੋ ਸ਼ਹਿਦੇ ਹੋਏ ਲਫ਼ਜ਼
ਇੰਜ ਸੁਣਦੇ ਨੇ ਜਿਵੇਂ ਪਤਝੜ ਵਿਚ
ਰੁਖ਼ਾਂ ਤੋਂ ਵੱਖ ਹੋਏ ਪੀਲੇ ਪੱਤੇ
ਲਹਿਰਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਧਰਤੀ ਤੇ ਆ ਟਿਕਦੇ ਨੇ ।
ਤੇਰੇ ਬੋਲਾਂ ਦੀ ਹਵਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸੀਨੇ ਵਿਚ
ਭਰ ਕੇ ਸਾਹ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ
ਤੇ ਫਿਰ ਬਾਰਿਸ਼ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਬੂੰਦ ਨੂੰ
ਜਿਵੇਂ ਚਾਤ੍ਰਿਕ ਪੰਛੀ ਉਡੀਕਦਾ ਹੈ ਨਾਂ
ਇੰਜ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਰੋਜ਼ ਉਡੀਕਦਾ ਹਾਂ
****

No comments:

Post a Comment

ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਦੇ ਆਦੀਵਾਸੀ (ਐਬਰੋਜਿਨੀ) ਲੋਕ ਇਕ ਲਕੜ ਦੀ ਲੰਮੀ ਬੀਨ ਬਨਾਉਂਦੇ ਨੇ ਜਿਸਦਾ ਨਾਮ ਡਿਜਰੀ-ਡੂ ਹੈ। ਡਿਜਰੀ-ਡੂ ਬਨਾਉਣ ਦੀ ਕਿਰਿਆ ਕਈ ਹਫ਼ਤੇ ਚਲਦੀ ਹੈ। ਪਹਿਲਾਂ ਉੇਹ ਇਕ ਖ਼ਾਸ ਕਿਸਮ ਦੇ ਰੁਖ਼ ਦੀ ਪੰਜ ਛੇ ਫ਼ੁਟ ਲੰਮੀ ਲਕੜ ਵੱਢ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਸੁਕਾਉਂਦੇ ਨੇ। ਫ਼ਿਰ ਇਕ ਲੰਮੇ ਚਾਕੂ ਨਾਲ ਲਕੜੀ ਨੂੰ ਹੋਲ਼ੀ ਹੋਲ਼ੀ ਅੰਦਰੋ ਖ਼ੋਖ਼ਲਾ ਕਰਦੇ ਨੇ। ਜਦ ਅੰਦਰੋ ਪੂਰਾ ਖੋਖਲਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਫ਼ਿਰ ਉਹ ਧੂਣੀ ਲਾ ,ਆਪਣੇ ਇਸ਼ਟ ਨੂੰ ਧਿਆ ਕੇ ਇਸ ਨੂੰ ਵਜਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਨੇ।

ਮੇਰੀ ਡਿਜਰੀ-ਡੂ ਬਨਣ ਦੀ ਕਿਰਿਆ 12 ਸਾਲ ਚਲੀ। ਲਕੜ ਚੰਗੀ ਸੀ ਤੇ ਬਨਾਉਣ ਵਾਲੇ ਦੀ ਅੱਖ ਵੀ ਪਾਰਖ਼ੀ ਸੀ। ਜਦੋ ਅੰਦਰ ਬਿਲਕੁਲ ਖ਼ੋਖ਼ਲਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਇਕ ਨਾਦ ਵਜਦਾ ਸੁਣਿਆ। ਕੈਸਾ ਨਾਦ ਸੀ? ਜੋ ਸੁਣਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ, ਸੁਨਾਇਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ। ‘ਉਹ’ਨਾਦ ਸੀ ,ਅਨਹਦ ਨਾਦ।